De garantiestructuur

De garantiestructuur is schematisch als volgt weer te geven:

Onderstaand volgt een nadere toelichting op de verschillende onderdelen van de garantiestructuur:

De zorgaanbieder vraagt bij het WfZ garantie aan. Deze aanvraag dient goed onderbouwd te zijn en het vertrouwen te geven dat de investering financieel haalbaar is op de korte en lange termijn. Wat in de onderbouwing van een investeringsplan aan de orde moet komen is in grote lijnen beschreven in de WfZ-notitie 'Bouwstenen businessplan'.
Als sprake is van een vertrouwenwekkend investeringsplan verstrekt het WfZ (geheel of gedeeltelijk) borging (2, 3b). Deze borging houdt in dat als de zorgaanbieder ooit zodanig in de problemen raakt dat deze niet meer kan voldoen aan zijn rente- en aflossingsverplichtingen (3a) aan de geldgever die de geborgde lening (3b) verstrekt, het WfZ deze periodieke betalingen overneemt. Het WfZ lost dus niet ineens de hele lening af, maar neemt als het ware het lopende leningtraject over van de zorgaanbieder
De zorgaanbieder profiteert financieel direct van deze garantie via lagere rentekosten (3a). De zorgaanbieder betaalt een eenmalige premie aan het WfZ voor deze garantie, het disagio (1a).
De afspraken tussen bank, zorgaanbieder en WfZ worden vastgelegd in een standaard leningcontract.

Financiële buffer in drie lagen

Om aan eventuele garantieclaims van financiers te kunnen voldoen heeft het WfZ een financiële buffer die bestaat uit drie lagen.

Als het WfZ op de garantieverplichtingen wordt aangesproken door een geldgever, dan wordt daarvoor het risicovermogen van het WfZ aangesproken. Deze 'spaarpot' bedraagt nu zo'n 291 miljoen euro.
In de uitzonderlijke situatie dat dit risicovermogen van het WfZ niet voldoende zou zijn om aan de verplichtingen jegens geldgevers te kunnen voldoen, kan het WfZ 'collecteren' bij de aangesloten deelnemers. Deze verplichte bijdrage (het 'obligo' -1b) bedraagt maximaal 3% van de nog uitstaande garanties van elke individuele zorgaanbieder. Het obligo heeft de vorm van renteloze leningen, die aan de deelnemers worden terugbetaald wanneer het WfZ financieel 'weer opkrabbelt'.
Mocht ook dit niet voldoende zijn om aan de garantieverplichtingen te kunnen voldoen, dan kan het WfZ aankloppen bij de Rijksoverheid (4). De 'achterborg' van het Rijk (ongelimiteerd naar omvang en tijdsduur) zorgt ervoor dat het WfZ altijd aan de garantieverplichtingen kan voldoen. De verplichtingen van het Rijk jegens het WfZ zijn vastgelegd in de Overeenkomst Staat der Nederlanden / Stichting Waarborgfonds voor de Zorgsector.